Wybudujemy wieżę na miarę naszych marzeń i snów. Wieżę – będącą świadectwem naszej niezależności i mądrości, którą sami wymyślimy, zaprojektujemy i stworzymy. Nikt nie będzie nam mówił, jakie mają być nasze marzenia, cele i sposoby ich realizacji. Od zawsze sami to wiemy i nie potrzebujemy podpowiedzi z zewnątrz. Wieża będzie naszymi schodami do nieba, na przekór wszelkim niedowiarkom. Wydoroślały człowiek potrafi i buduje po swojemu, nie potrzebując Boga, aby dobrze urządzić się na tym świecie. Przynajmniej tak mu się wydawało – właśnie przekracza kolejną granicę, tworzy nowy, wspaniały świat.

Okazało się, że to była kolejna odsłona ludzkiego złudzenia o potędze, sławie i nieśmiertelności. Chcąc być lepsi od Boga, ludzie stracili możliwość porozumienia. Każdy mówił po swojemu i nie mógł zrozumieć drugiego, a bez wspólnego języka i celu stracili sens budowania. Tylko Bóg mógł znów ludzi do siebie zbliżyć, dać możliwość rozumienia się nawzajem. Duch Święty zstąpił, abyśmy mogli w drugim człowieku dostrzec bliźniego.